Salta fò del lèt ‘na matina, con en mènt i àngei che i la ciàma,

la se varda ‘ndèl spècc e pò via ‘n tòc de sfrànza.

Con endòss i sò stiài de cow boy, giona issè me l’ere ésta mai,

chela gnara che per gnì che la fa tre dé de viass,

la và fora coi caèi amò miss,

la fa ègner fò ‘l sul,

RIT.   èl, èl che porta i blue jeans e sùra le sotàne,

èl, èl che quand che la canta te sèntet le campane,

èl, e, e, e, el…

Sol de dré de ‘na maìna bianca la sè scriìda de per lé a pena

Che la sérca ‘l murus ma le la la ol de Bréssa…

Èl che dìss pòta te salude, èl che rit nel regalà le rose,

chela gnara l’è ‘nnamurada del udùr del fè

e l’è ‘nattimo a uliga bè, e l’è chel el so bèl,

RIT.   èl, èl che porta i blue jeans ………..

Salta so l’aereo ‘na sera, ona lagrima la biosca zo,

come ‘n fil de rozada sol càles de ‘na rosa.

Salta fò del lèt ‘na matina, con i sòci fora chr i la ciama,

gh’è la scola che spèta za mò dopo tre dé de viass,

la va fora con i occ en po miss, con en del cor la al,

RIT.   èl, èl che porta i blue jeans….