Mia cara madre sta pe' trasì Natale

e a stà luntano cchiù me sape amaro.

Comme vurria appiccià duie tre biancale

comme vurria sentì nu zampugnaro.

A 'e ninne mieie facitele 'o presepio

e a tavola mettite 'o piatto mio;

facite, quanno è 'a sera d''a vigilia

comme si mmiezzo a vuie stesse pur'io.

Rit.  E nce ne costa lacreme st'America

a nuie napulitane

Pé nuie ca nce chiangimmo 'o cielo 'e Napule

comme è amaro stu ppane!

Mia cara madre che ssò, che ssò 'e denare?

Pe' che se chiagne a patria nun so'niente

mo tengo quacche dollaro, e me pare

ca nun sò stato maie tanto pezzente!

Me sonno tutte 'e notte 'a casa mia

e d''e criature meie ne sento 'a voce

ma a vuie ve sonno comme a 'na Maria

cu 'e spade 'mpietto 'nant''o figlio 'ncroce.

M'avite scritto che Assuntulella chiamma

chi l'ha lassata e sta luntana ancora.

Che v'aggia di? Si 'e figlie vonno 'a mamma

facitela turnà chella Signora.

Io no nun torno. Me ne resto fore.

E resto a faticà pe' tutte quante;

j'c'aggio perzo patria, casa, onore,

j'so'carne 'e maciello:so' emigrante!